هميشه برای نگارنده اين پژوهش در دوران تحصيل و تدريس پرسش‌هايی مطرح بود كه چرا ايرانيان شيعه شدند؟ و چگونه حكومت را به‌دست گرفتند؟ و چگونه بايد اين حكومت حفظ شود؟ مساله ديگر، بحث آسيب‌شناسی حكومت‌های دينی، چه اسلامی و چه غيراسلامی بود كه هميشه ذهن نگارنده را به‌خود مشغول كرده بود. لذا نویسنده، اين پژوهش را انجام داده است.
اين پژوهش در پنج فصل و يك مقدمه و يك نتيجه گيری نوشته شده است. فصل اول تحقيق مبانی نظری انديشه سياسی شيعه مدنظر قرار گرفته است و در فصل دوم به حكومت‌هايی كه در سده‌های دهگانه اول هجری پرداخته شده است و نقش تشيع در دوره حكومت‌های مختلف بررسی شده است. در فصل سوم، عوامل مختلفی كه در گسترش شيعه نقش داشتند بررسی می‌شود و چگونگی رشد شيعه در آن دوران مطرح می‌شود. فصل چهارم، عوامل موثر در كاهش مشاركت سياسی شيعه در ده قرن اول هجری توجه شده است و فصل پنجم به علل رشد مشاركت سياسی در طی قرن‌های ششم تا دهم بررسی خواهد شد و بحث پايانی پژوهش، نتيجه‌گيری است. در قسمت نتيجه‌گيری اين پژوهش بحث آسيب‌شناسی حكومت شيعی مطرح می‌شود كه زمامداران را از مسائلی كه جامعه را متشنج می‌كند و يا به ورطه سقوط می‌كشاند آگاه می‌كند.
