مساکن روستایی و عشایری ایران دارای طیف گسترده‌ای از الگوهای زیستی، معیشتی و کارکردی است. این مساکن برای روستاییان و عشایر، فضاهای لازم برای زندگی، کار و فعالیت، انبار کالا و آذوقه، نگهداری دام، ارتباط و مبادله اطلاعات، مشارکت و اجرای مراسم و مانند آن مهیا می‌سازند و به عبارتی، ارزش‌ها، ادراکات و شیوه‌های زندگی به صورت مستقیم در این مساکن انعکاس می‌یابند. از این رو، مساکن روستایی و عشایری ایران در عین سادگی، از روابط و سازوکارهای پیچیده‌ای برخوردار است؛ روابط و عواملی که به سادگی به چشم نمی‌آیند و درک فهم آنها مستلزم مطالعه و تخصص ویژه‌ای در زمینه معماری روستایی و عشایری است.

کتاب حاضر می‌تواند برای اکثر محققان و دانشجویان رشته‌های معماری، جغرافیا و توسعه - ترویج روستایی و عشایری در مقاطع مختلف از کاردانی تا دکتری، و نیز مدیران و مسئولان برنامه‌ریز و اجرایی کشور، مفید و مثمرثمر باشد.